Ayıptır söylemesi, bugün Trier’in son filmi “Melancholia” nın Almanya galasındaydım. Film bitti, gittim bir bara oturdum. Film o kadar rahatsız etti ki çıkamadım içinden. O kadar Viski falan içtim ama nafile...
Trier’in ne kadar olağanüstü bir insan olduğunu daha ilk 5 dakikada hissetiren film, oyuncluk ve görsel efekt bakımından oldukça zengin bir mönüye ev sahipliği yapıyor. Çok zekice yazılmış senaryosu, duygu karmaşasında insanı ciddi derecede darlıyor. “Aaa ne güzel film lay lay lom” şeklinde izlerken, film aniden sizi hiç istemediğiniz bir tarafa o kadar güzel sürüklüyor ki, olması gerekenden çok daha rahatsız oluyorsunuz.
Kesinlikle izlemesi kolay bir film değil. (Trier’in hangi filmini izlemek kolay ya gerçi neyse...) Mısır patlatıp mutlu mesutken izlemeye kalmayın ama şunu söyleyebilirim ki bu senenin en iyi filmlerinden. Koltuğa mıhlanmış bir şekilde izlemeniz olası...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder