Paris, giden arkadaşların ballandıra ballandıra anlatarak bitiremedikleri bir şehir olduğu için, onlara karşı ciddi miktarda kıskançlık duygusu beslememe sebep olmuştur. Aksine Le Concert, benim gibi tembel tembel oturmayıpta, oraya gitmeye çabalayan insanların hikayesini anlatır.
Le Concert, şu anda çulsuz olan eski bir orkestra şefinin (Guskov), takım taklavatını ve çalgıcılarını toplayıp, Paris’te Çaykovski çalmak için çabalamasını işler. Klasik müzik (ya da biraz daha özelleştirip Çaykovski diyelim) dinleyin ya da dinlemeyin, bu filme bir şans verin. Samimi anlatımı ve Rumen yönetmen (Mihaileanu) dolayısıyla Doğu Avrupa üslubuna sahip hikayesi, film bittikten sonra “Ya ne tatlı filmdi be” şeklinde bir hissiyat oluşturcaktır. Benden söylemesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder